Bacaklarım nasıl ağrıyor , nasıl anlatsam acaba . Sanırım damarlarımın titrediğini hissediyorum. Bu cümle durumu anlattı bence.
AMA azim işte bu !! Blog sayfamda yazı yayınlayamayacaksam neden buradayım değil mi? Kalan son enerjim ile ( Abartmıyorum şu an yataktayım saat 21:31 uyumadan önceki 35. dakikamdayım, kucağıma aldım bilgisayarı yazıyorum. Makyajımı bile çıkaramadım siz düşünün gerisini) yazıyorum.
Aslında kaç gündür yazmak istediğim tek bir konu var aklımda dönüp duran. 70-80 yaşlarındaki kavanoz dipli gözlüklere sahip olan yaşlı amcam.. (telefon çalıyor .. tam yazıcam çalıyor, çalıyor .. Kapadık.
Sonunda devam edebileceğim.. )
Amcamı ( amcam dicem yazı boyunca ama gerçek amcam değil bittabi) metrobüs durağında dolu geçen otobüslere üzgün üzgün bakarken gördüm. İçim burkuldu. Belki yaşlılıktan yüz ifadesi üzgün bir şekil almıştır, bilemiyorum. Belki başına gelecekleri tahmin etmiştir, yaşlı yüzü. Bindik beraber metrobüse.
Ben de bakındım hani yer veren olsa ne iyi olur, amcam yorulmasa.Amma zamane gençleri oralı değil.
Yolculuk devam ediyor. Zaten bitmeyen yolculuk ya benimki neyse.
Durağa yaklaştık metrobüs durdu. Yolcular kapı önündeki amcayı yıktı yıkacak. Yıkılmadı amcam çok şükür.
Devam ediyoruz.. Amca ile göz göze geldik. Gözleri açılmış. Yaşlı yüzü gerilmiş. Ceplerini yokluyor. Arka cebine baktı. Paltosunun cebine baktı. Elleri titredi amcamın.
"Telefonum yok"!!!
"Aha!" dedi "Aldılar telefonumu.!?!?! "
İnanmak istemedim. 70-80 yaşındaki amcanın telefonunu kim ne yapsın? Ama gerçek öyle değil.
Yok amcamın telefonu.
Yolcular amcamı ittirirken telefonunu da almışlar.
VAY ARKADAŞ!
Amcam boş telefon kabını gösterdi "BAKIN YOK, ALMIŞLAR"
Çalınmayacak cinsten bi telefon değilmiş, kabını görünce anladım.
Bu şokunun üstüne de kimse amcam gel sen bi otur demedi he!.
Demediler ki bu amca baya yaşlı bak. Demek yaşlılar ayakta gitmemeli demediler.
Çok yaşlı be demediler.
Demek doğruymuş dedim içimden. İnsanlık kutuyor,bitiyor,ölüyor.
Amcam çok naif görünüyordu belki bu yüzden dikkatimi çekmiştir. Belki ben de ölen insanlardan farklı değilimdir. Kim bilir?
*
Bu günlerde herkes kendi penceresinden gördüklerine
karşı sonuna kadar
direndi…
sonra baktım hepsi…
hepsi hepsi
bir dirhem
etti.
*
selamlar. bloğunu TuhafGezegen'de görüp de geldim :) hemen takibe alıyorum.
YanıtlaSilbana da beklerim > tık tık > RoketOsman
Hoş geldiniz :) Hemen blog sayfanıza bakacağım.
SilOkurken hüzünlendim çünkü yazdıkların bazı değerlerin değiştiğini özetliyor...
YanıtlaSilMalesef ben de o gün çok kötü hissetmiştim. Hala daha etkisindeyim :(
Sil