Birini bir kere sevmen sonsuza dek seveceğin anlamına gelmiyor.
Ne tuhaf, insan her sevdiği insan hep hayatında kalacak sanıyor, ama sonra birileri ölüyor. Birileri gidiyor, sen gidiyorsun. Birileri hayatından çıkıyor, birilerini hayatından çıkarıyorsun.
Hayat boşlukta asılı kalıyor. Anıların kalıyor. Yaşadıkların cebinde kalıyor.
Bitiyor.
Aslında hiçbir şey olmuyor.
Ne sen gerçeksin, ne yaşadıkların gerçek. Aklın sana oyunlar oynuyor.
Aslında kimse yok.
Her yerde, her kimleysen, yalnızsın.
*
Dün sabaha karşı kendimle konuştum,
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum,
Yokuşun başında bir düşman vardı,
Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum.
Özdemir Asaf.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum,
Yokuşun başında bir düşman vardı,
Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum.
Özdemir Asaf.
Yorumlar
Yorum Gönder